هر صبح که
سپیده سلام می دهد
یا کریم ها به پنجره ی
اتاقم سر می زنند
چه مانوس شده ایم ما !
من منتظر صدای بالشان ،
آنها مشتاق سفره ی نانشان
حیران مانده ام !!!
کجا بالهایت بسته شد که
دیگر به انتظار دلم
مشتاقانه سر نزدی ؟؟؟

درد دارد
آن هنگام که
عشق تمام
وجود من را
فرا می گیرد
وتو دیگر
فرا هم نیستی.........